Zapraszamy na wernisaż - 17 kwietnia (piątek) 2015, godzina 18:00
Wystawa czynna do 7 maja 2015
(...) Pozbawione możliwości działania kolorem, rzeźby nadrabiają dynamizmem kanciastych i ostrych blaszanych kształtów, chropawą fakturą niezatartych zgrubień spawów i swoistą drapieżnością. Jedne przypominają wykreślony w przestrzeni precyzyjny rysunek złożony z cienkich linearnych kształtów, tak jak „Skrzypek” czy ,,Wiolonczelista". Pomimo wyrafinowania i subtelności mają dekoracyjny, a nawet nieco manieryczny, przerysowany, charakter. Inne - jak znakomita ,,Pieta" - działają mocą materiału i zdecydowaną ingerencją ostrych krawędzi w materię powietrza. Tną je - i rozcinają, wyznaczają kierunki, organizują przestrzeń wokół siebie. Wypolerowane fragmenty odbijają światło, części matowe lub struktury wypukłych blizn spawów wchłaniają je, powierzchnia metalu, jak lustro, ,,wyłapuje“ każdy ruch i kolor sąsiadujących z nimi i mijających je obiektów. Pomimo widocznych śladów walki artysty z trudną materią metalu, zapisu żmudnego scalania fragmentów stalowej blachy, rzeźby Antoniego Walerycha, podobnie jak obrazy i rysunki, sprawiają wrażenie niewymuszenie lekkich. Ich przemyślana konstrukcja nie zakłóca charakterystycznego dla tego artysty wrażenia spontaniczności i świeżości emocjonalnego gestu. Aby znów użyć muzycznych analogii - gestu niemal dyrygenckiego, wyznaczającego w przestrzeni kierunki i porządkującego ją zrytmizowanym ruchem. Dominującego w jego sztuce, wysoce indywidualnego, określającego nie tylko artystyczny charakter dziel - także i wysoce oryginalną, twórczą osobowość tego znakomitego artysty. Stanisława Zacharko (fragmenty tekstu krytycznego)